Od upuszczania krwi do technologii genowej
Historia medycyny jest tak stara jak historia ludzkości.
Często jednak proces leczenia zachodził dzięki przypadkowi. Mimowolne działania człowieka np. zastosowanie jakiejś silnie działającej rośliny wywoływały niespodziewane skutki, które zostawały zapamiętane i później wykorzystywane wielokrotnie w przyszłości. Jednakże częstokroć przyczyn wielu chorób upatrywano się w czarach i magii. Leczenie także odbywało się bez racjonalnych podstaw, najczęściej przez szamanów, kapłanów lub czarowników, którzy leczyli przez rytualne obrzędy: zaklęcia, taniec, śpiew, aromatyczny dym oraz rozliczne amulety.
W Mezopotamii medycyna miała silnie charakter sakralny . Wszystkim schorzeniom przypisywano nadnaturalne pochodzenie. Kapłani posługiwali się swoją wiedzę do przeprowadzania prymitywnych zabiegów. Te operacje były bardzo drogie, dlatego też niewielu obywateli mogło poddać się leczeniu. W Kodeksie Hammurabiego znaleźć interesujący artykuł, mówiący o ówczesnych praktykach lekarskich: „Jeżeli lekarz wykona operację komuś nożem brązowym i go uleczy - należy zapłacić lekarzowi 10 sykli srebra. Jeżeli lekarz wykona operację komuś nożem brązowym i śmierć jego sprowadzi - należy ręce mu obciąć”.
Najsłynniejszym starożytnym lekarzem, którego imię jest znane jest do dziś - był grecki uczony Hipokrates z Kos. Nie znane nam są dokładne daty z jego życia, jedynie wiemy, że żył w V w. p.n.e.
Do jego największych osiągnięć, należy wprowadzenie reguły, która zakładała badanie pacjenta w całości, a nie jedynie chorego organu (holistyczne spojrzenie). Uważał, że dieta i higiena są istotne jako środki profilaktyczne, zapobiegające chorobom. Twierdził, że środowisko i klimat wpływa na stan zdrowia i kondycję człowieka. Swe przemyślenia zawarł w pracy „Peri aeron, hydaton, topon,” Wiele terminów wprowadzonych przez niego jest do dziś używane, np. diagnosis (rozpoznanie), prognosis (rokowanie), therapia (leczenie).
Medycyna wczesnego średniowiecza opierała się w dużej mierze na niejasnych ideach i założeniach.
Powszechnie uważano, że choroba jest karą za grzechy. Metodą na zwalczenie choroby lub przynajmniej zmniejszenie jej skutków, była modlitwa oraz opieka nad chorym. Ówcześni lekarze dysponowali różnymi środkami leczniczymi, takimi jak napary, maści, syropy, nalewki i wina, które podawali chorym. Do leczenia schorzeń skórnych oraz problemów natury emocjonalnej stosowano natomiast zwierzęcą skórę lub odchody.
Popularną metodą leczenia było spuszczanie krwi. Zajmowali się tym kowale i cyrulicy, czyli osoby odpowiedzialne za golenie oraz wyrywanie zębów. Puszczanie krwi było popularne aż do XIX wieku. Wierzono, że pozbawienie człowieka określonej ilości krwi leczyło z chorób, które miały „wypłynąć” wraz z krwią. Metoda ta działała korzystnie na osoby cierpiące na nadciśnienie. Krew spuszczano najczęściej z rąk i szyi, a nawet skroni, nakłuwając tętnicę. Zabieg kończono z chwilą omdlenia pacjenta, co uważane było za korzystny objaw. Bardzo popularne było też przykładanie pijawek, znane medycynie także dziś.
Do niechlubnej historii średniowiecza przeszły zabiegi chirurgiczne, które wykonywano za pomocą zwykłych narzędzi rzemieślniczych, takich jak piła, młotek, różnego rodzaju wiertła i chwytaki. Najlepszym rozwiązaniem dla osoby ze złamaną kończyną była wówczas amputacja. Brak znajomości anatomii oraz chęć jak najszybszego wyleczenia chorego kończyła się właśnie w taki sposób. Wypadkom ulegały z reguły osoby pracujące, toteż wykonywane operacje należały do tanich i szybkich.
Prawdziwy postęp nauk medycznych i biologiczno-przyrodniczych to wiek. XIX. W stuleciu tym dzięki dużym nakładom na naukę ze strony ówczesnej burżuazji odkryto szereg leków i ustalono nowatorskie metody diagnostyczno - lecznicze. Do najwybitniejszych uczonych tego stulecia zaliczyć możemy: prof. Ludwig Pasteura, Gregor Mendel, William Roentgen, Paul Erlich, James Simpson.
Wiek XX to swoisty wysyp wynalazków i odkryć naukowych. Wynalezienie antybiotyków na początku wieku, anestezjologia, intensywna terapia, medycyna genetyczna i szereg innych dyscyplin nauk medycznych dał początek nowym metodom diagnostyki i leczenia pacjentów.
Wymiana informacji
Wraz z postępem badań genetycznych medycyna znalazła się w jednym obszarze, w którym informacja odgrywa ważną rolę, ponieważ DNA jest nośnikiem informacji dziedzicznej. Gdy zajmuje się tylko informacją, pytanie brzmi: co to jest informacja? Jeśli substancja jest jedynie nośnikiem informacji, jak ją przekazuje?
DNA jako nośnik informacji
DNA jest biologiczną, nitkowatą makrocząsteczką zdeponowaną u ludzi w chromosomach w jądrze większości komórek (cząsteczka jest cząsteczką składającą się z co najmniej dwóch ciągłych atomów). Teraz medycyna idzie dalej, penetrując coraz bardziej subtelne obszary, i dochodzimy do najmniejszych chemicznie niepodzielnych elementów materii: atomów.
Atom - najlepsza stacja badań medycznych?
Dziś można powiedzieć, że atom jest końcową stacją badań medycznych i jego możliwościami. Nie jest to jednak możliwe, nawet w biologii molekularnej, daleko nam do prawdziwych rozwiązań - szczególnie w dziedzinie chorób przewlekłych.
Fizyka kwantowa
Wyrzeczenie się substancji, płaszczyzny chemicznej i włączenie fizyki kwantowej do medycyny jest jedynym logicznym i konsekwentnym sposobem.
Fizyka kwantowa zajmuje się właściwościami cząstek subatomowych (cząstek elementarnych).
I tutaj dochodzimy do być może najważniejszej wiedzy z fizyki kwantowej: istnieje podwójny aspekt materii - raz jako cząstki, a raz jako promieniowanie (Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki 1929, Louis Victor Prince de Broglie).
Oznacza to, że każda cząstka materii ma również pole elektromagnetyczne, to cechuje każdą komórkę, narząd nowy dotychczas parametrem fizycznym.
Fotony
„Elementami budulcowymi” promieniowania elektromagnetycznego są fotony. Fotony to cząstki światła (kwant światła), które poruszają się z prędkością światła.
Komunikacja komórkowa
Dalsze badania prowadzą nas teraz do bardzo interesującego i ekscytującego obszaru, który ma decydujący wpływ na organizmy żywe: obszaru biofotonicznego.
W ciągu ostatnich 20 lat badania w tej dziedzinie były intensywnie badane na arenie międzynarodowej we współpracy z niemieckim biofizykiem, profesorem Albertem Popem.
Można zatem wykazać, że komórki emitują fotony, a znawcy biofizyki zakładają, że komórki komunikują się za pomocą „błyskawic”. W ten sposób informacje są wymieniane z prędkością światła.
Istnieją dowody w badaniach biofotonicznych, że DNA działa jako przekaźnik i odbiornik.
Poziom biofizyczny jest wyższy niż poziom biochemiczny. Kontroluje ją i określa strukturę materii, ale także strukturę narządów.
Laureat Nagrody Nobla Carlo Rubia (laureat Nagrody Nobla z 1984 r.), Dyrektor Generalny Centrum Badań Jądrowych CERN pod Genewą, przedstawia to bardzo żywo: „Zwykle obserwujemy materię tylko dlatego, że ją widzimy i dotykamy. Elektrodynamika kwantowa, która obejmuje również procesy fizyki wysokich energii, takie jak tworzenie cząstek przez pola elektromagnetyczne (Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki w 1965 r., RP Freynmann, J. Schwinger, S. Tomonaga).
Ilość przerywanych działań przywołanych przez profesora Carlo Rubia otwiera zupełnie nowy świat dla zrozumienia mechanizmu kontroli w żywym organizmie.